Z dziejów serca (Gawalewicz, 1889)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Marian Gawalewicz
Tytuł	Z dziejów serca
Pochodzenie	Poezye, część I ; – Z wiosny i młodości
Wydawca	Księgarnia J. K. Żupańskiego & K. J. Heumanna
Data wyd.	1889
Druk	Drukarnia Związkowa
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cała część I; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

Z dziejów serca.

ON.

Za wszystkie moje żale, smutki,
Użyłbym czarów sił,
Zakląłbym ciebie w kwiat niezabudki,
Coby łzy moje pił.

∗
∗ ∗

Zakląłbym ciebie w powój pieściwy,
A siebie w dębu pień,
Bym w twym uścisku przeżył szczęśliwy
Choć jeden, jeden dzień!...

∗
∗ ∗

Zakląłbym w słonko moją kochaną,
Skowronkiem wzleciał sam,

By cię piosenką witać co rano
Tuż u niebieskich bram.

∗
∗ ∗

Zakląłbym ciebie w błękit, me dziecię,
W jezioro, serce me,
Abyś musiała przez całe życie
Patrzeć i patrzeć w nie.

∗
∗ ∗

Zakląłbym ciebie w mogiłę, miła —
Potem-bym umrzeć chciał,
By mnie w objęcia twoje rzuciła —
Choć śmierć, choć rozpacz, szał!...

ONA.

Próżno zniewolić serce czarami,
Zaklinać próżny trud,
Miłość ma większą władzę nad nami,
Niż wszelkich czarów cud.

∗
∗ ∗

Spraw, bym pokochać zdołała ciebie
Bez zaklęć, czarów, prób.
Będę twym kwiatem, słonkiem na niebie
I wierną, jako grób!...

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Marian Gawalewicz.