Przejdź do zawartości

Z Uroczyszcz

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
>>> Dane tekstu >>>
Autor Julian Tuwim
Tytuł Z Uroczyszcz
Pochodzenie Kurjer Warszawski 1913, nr 33
Redaktor Konrad Olchowicz
Wydawca Hortensja Lewantalowa i Zygmunt Olchowicz
Data wyd. 1913
Druk Drukarnia Kurjera Warszawskiego
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
„Z Uroczyszcz“.

1.

Twarde łono ku słońcu czarna ziemia wzdyma,
Świt... Niebo świeże blaskiem różowawym gorze...
Jakiś Tytan słowiański z jasnemi oczyma,
Poganiając dwa woły, ciężko glebę orze...

Bruździ pług glebę w skiby... Cierpi Ziemia święta
Wielkim Bolem rodzenia... A plon ma dać żyzny,
Bo krwią ojców gorącą cała przesiąknięta,
A ojce żywot kładli w obronie Ojczyzny...

Orze Tytan... A szczęśliw, iż zaczął ze świtem!
Wtem... lemiesz w coś twardego uderzył ze zgrzytem,
Tytan patrzy — powstaje dni minionych groza:

Piszczele, miecz złamany i szabla mongolska...
...Jakaś mi się Lechicka śni apoteoza,
I, jak obuchem w głowę, uderza myśl: „Polska!“


2.

Hej! poszli raz Sławiany
Na pola, za kurhany,
Mgły się po łąkach kładą...
Oj — Dido, oj — Łado!
Ogniami pole błyska
Skakali przez ogniska,
Aż świt zapłonął blado...
Oj — Dido, oj — Łado!
Skakali i śpiewali,
Aż przyszli starce biali,
Aż przyszli starce z radą...
Oj — Dido, oj — Łado!
„Wróg zbrojne woje wiezie,
W bój mus wam iść, witezie!“
— Już na konikach jadą...
Oj — Dido, oj — Łado!
A rankiem w zagród progi
Sławiańskie przyszły bogi...
— Zebrali się gromadą...
Oj — Dido, oj — Łado!
I święty znicz zgasili
I miecz nań położyli...
Oj! mieczów cudna włado!
Oj — Dido, oj — Łado!

St. M.



Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Julian Tuwim.