Ustają troski ludzkiego plemienia
Wygląd
<<< Dane tekstu >>> | |
Tytuł | Ustają troski ludzkiego plemienia |
Pochodzenie | Kantyczki. Kolędy i pastorałki w czasie Świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane z dodatkiem pieśni przygodnych w ciągu roku używanych |
Redaktor | Karol Miarka |
Wydawca | Karol Miarka |
Data wyd. | 1904 |
Miejsce wyd. | Mikołów — Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały dział I |
Indeks stron |
KOLĘDA 167.
(Zakonna).
Ustają troski ludzkiego plemienia, * Kiedy Betleem światłem zajaśniało; * I głosy niebios i Anielskie brzmienia * Mówią, że Słowo ciałem się nam stało. * I To w żłóbeczku, całe bez odzienia, * Płacząc na biedę, znać o Sobie dało. * Pójdźmyż, utulmy to Najświętsze Panię, * By się rozśmiało, na Maryi łonie.
A kiedy taka radość w całym świecie * Dzisiaj z narodzin Zbawiciela Pana, * Że każdy w darach jako Panu przecie * Niesie król złoto, a pastuch barana; * I gwiazda daje światło jakby w lecie, * Ryk bydląt śpiewa, cześć Bogu przyznana: * Cieszmy się wszyscy w pałacu, czy w chacie, * Bo przyszła łaska po pierwszej jej stracie.
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: anonimowy, Karol Miarka (syn).