Tatry w dwudziestu czterech obrazach/Spis wyrazów trudniejszych

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Maciej Bogusz Stęczyński
Tytuł Tatry w dwudziestu czterech obrazach
Podtytuł skreślone piórem i rylcem przez Bogusza Zygmunta Stęczyńskiego.
Wydawca Księgarnia i wydawnictwo dzieł katolickich, naukowych i rolniczych.
Data wyd. 1860
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
SPIS
WYRAZÓW TRUDNIEJSZYCH
w dziele zamieszczonych.




Baca,Gospodarz szałasu juhasów.
Bacówka,chatka pasterska w górach, czyli szałas, albo koliba.
Chodza lub czesta,znaczy droga czyli ścieszka wydeptana.
Djaski,djabły.
Dziedzina — wieś.
Fruhaniec,gościniec.
Fujawica,zamieć śniégowa.
Grapy,wierzchy ze sobą stykające się, czyli grzbiety skał.
Groń,wiérzch, gronik wierzchołek.
Grule,ziemniaki.
Gadzina,kury, gęsi, kaczki.
Hale,Skały łyse nad lasy wybiegające czyli właściwie Tatry. U dawnych Sarmatów góra zwała się także Ala. Więc naród Alanów wychodził z pod gór Kaukazkich. Jest więc jakieś powinowactwo miedzy wyrazem Alanin, a Pohalanin, czyli podgórzanin, albo mieszkaniec z pod Tatrów.
Jarzec,jęczmień.
Juhas,pasterz owiec.
Moskal,placek owsiany.
Młako lub młaka,znaczy bagnisko czyli moczar.
Obłazy,ubocze wzdłuż prostopadłe.
Przegiby,skały podobne do siodeł.
Podhale,kraj leżący u podnóża Tatrów. Więc Górale zowią się Podhalanami.
Polana,łąka wśród gór lub lasów do paszenia owiec, które górale nazywają Strzyżkami, owce jałowe, jarkami, a kozy jałówki, wetulami.
Polana,znaczy także miejsce trawą zarosłe przeznaczone do skoszenia na siano.
Psota,śniég z dészczem.
Rypy,ogromne rumowiska skał natrzaskanych.
Stroniki,ściany prostopadłe.
Statek gruby,bydło rogate.
Statek drobny,nierogacizna czyli świnie.
Stryło,piorun.
Sochacze,resztki gałęzi miętych, sterczących przy drzewie.
Turnia,Skała naga, prostopadła.
Upłazy — skały do tarasów podobne, mające między sobą równiny.
Żłabiny,wklęśnienia na wiérzchach gór czyli skał.
Żywina, krowy. — Żywina znaczy także bydło wszelkie.



Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maciej Stęczyński.