Przejdź do zawartości

Szczęśliwa para

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Katullus
Tytuł Szczęśliwa para
Pochodzenie Poezye Katulla
Wydawca Jan Czubek
Data wyd. 1898
Druk W. L. Anczyc i Spółka
Miejsce wyd. Kraków
Tłumacz Jan Czubek
Ilustrator Włodzimierz Tetmajer
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
Ilustracja — obejmująca się para, obok przyglądający się jej Kupidyn.
XLV.
SZCZĘŚLIWA PARA.

Septymi Akme, swoje kochanie,
Trzymał w objęciu i rzekł: »O luba!
»Gdy cię me serce kochać przestanie,
»Niech mię ostatnia nie minie zguba,
»Niech na libijskim piasku rozpiekłym
»Spotkam się w oko sam ze lwem wściekłym!«
A wtem Amorek kichnie po prawej:
Widać kochankom bożek łaskawy.

A Akme główkę schyla ku ziemi,
Drogiego chłopca oczka pijane
Usty całuje koralowemi:
»Ja ci na wieki wierną zostanę;

»Na mego serca spieszniejsze drżenie
»I na gorętsze klnę się płomienie«,
A wtem Amorek kichnie po prawej:
Widać kochankom bożek łaskawy.

Pod dobrą wróżbą miłość się splata,
Szczęście wzajemne uwieńcza śluby:
Tkliwy Septymi za skarby świata
Nie dałby Akme, swej Akme lubej;
A wierna Akme znów Septymiego
Całem serduszkiem kocha jednego.
Widział kto większe szczęście na świecie,
Widział bujniejsze miłości kwiecie?






Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Katullus i tłumacza: Jan Czubek.