szech, Marszałek Wielki Koronny, a Chorążym JW. Józef Błoński, dziedzic Bereski, — ale się tém wiele nie zabawiali, tylko na kołach chorągiewnych bywali i kiedy który z nich był obrany deputatem do exakcyi podatków chorągwi się należących, to służbę swoją czynił; ale nie tak jak inni, którzy tę funkcyę sprawując, odzierali szlachtę i chłopów, robiąc z nimi formalne ugody, za pomocą których brali po trzykroć tyle, ile się należało; który z nich szedł na exakcyą, to jeszcze częściéj gdzie podatek darował, lub ze swego mieszka dołożył, niżeliby miał kogo ukrzywdzić. Roku jednego, kiedy pan Edmund Chojnacki był obrany namiestnikiem chorągwi, a jako taki musiał nieprzerwanie siedzieć w Sanoku, to wtedy przez cały rok i tamci trzéj tam siedzieli: a niemając nic lepszego do czynienia, to sprawy sądzili sądem kompromissarskim i zaraz egzekwowali, na cyganów i zbójców wyprawy robili i hersztów brevi manu wieszać kazali, jakoż i innych niesfornych a pokój publiczny burzących ludzi poskramiali. A lubo to do ich funkcyi nie należało, jednak
