Dziewczę podniosło róg pstrego fartuszka, zakrywając nim lice...
Wróciwszy do domu, matka Stojana zaszlochała, otworzyła starą, popękaną skrzynię, a podjąwszy bieliznę i sukmany, wyciągnęła świeczkę woskową, zapaliła ją przed obrazami świętych, przed któremi biła głębokie pokłony.
Podczas tego armaty grzmiały pod Dragomanem. Było to 4-go listopada (16 n. st. — Prz. tł.) 1885 r.
∗
∗ ∗ |
Pewnej nocy babie Cenie się śniło:
Wielka chmura, wojsko w nią wchodzi i Stojan tam był. Matko Najświętsza! Co za przestrach! Chmura huczy, niebo trzeszczy, ziemia się trzęsie — jakby była bitwa. Stojan przepadł w chmurach, niema go już; a teraz!.. Rzuciła się i rozbudziła. Wokoło ciemno, czarno. Tylko wiatr jęczy na dworze. To bitwa. Boże, Jezu Chryste, ochroń go! Najświętsza Panienko, zmiłuj się nad Stojanem!
Nie zasnęła już do świtu.
— Ojcze, Piotrze, co znaczy chmura? — zapytała rano.
— Chmury, Ceno, są dwojakie; jedne niosą deszcz, a drugie pogodę. Jaka chmura śniła się tobie?
Ona mu opowiedziała swój sen. Stary Piotr pomyślał. On nie przypomniał sobie, czy w jego senniku znajduje się podobna chmura. Lecz widząc przestraszoną twarz Ceny, która patrzyła na niego z przerażeniem, miał dla niej litość i rzekł:
— Nie martw się, Ceno, twój sen jest dobry. Chmura znaczy wiadomość, będziesz miała list od Stojana. Twarz kobiety rozjaśniła się.
Po sześciu dniach dostała list za pośrednictwem jednego z ochotników, Stojanowskiego przy-
_069.jpg&oldid=2012696){kind=link}