Strona:Trójlistek by JI Kraszewski from Gazeta Polska Y1887 No51 part2.png

łeś, ale Pan Bóg dał życie, należy je zachować.
 — Dla kogo? — zapytał Piotr.
 — Dla siebie, — odezwała się spokojnie kobieta, — dla siebie, dla pokuty.
 — Kaznodzieją zostałaś, — widzę, panno Balbino, — rzekł Piotr, powoli idąc za nią. — Ale, prawda, nie wiem nawet, czyś jeszcze panną, boś powinna była wyjść za mąż dawno.
 — Nie myślę za mąż wychodzić, — szepnęła Balbina.
 — No, a brat Atanazy? cóż się z nim dzieje? — dodał Piotr.
 — Nie wiem, — odezwała się panna.
 Milczeli, idąc ku wrotom cmentarnym, które właśnie zamykać miano. Skromny powozik stał przed niemi.
 W powozie było miejsca dosyć, choć służąca Balbiny, nieodłączna jej towarzyszka, czekała przy wrotach.
 — Siadaj, panie Piotrze, — odezwała się Balbina, — spoczniesz u mnie.
 — Nie będzieszże się wstydziła wieźć żebraka przez miasto? — dodał Piotr.
 — Nigdy nie robię z dobrej woli tego, czegobym się wstydzić potrzebowała, — sucho odparła panna Sławkowska. — Siadaj pan.
 Ponowne zaproszenie to usłyszawszy, Piotr jeszcze wahał się krótko, aż wreszcie ruszył z miejsca i siadł do powozu. Panna Petronela ze skrzywioną twarzą zajęła miejsce na przodzie. W drodze niemówiono ani słowa. Dojechali do domu panny Balbiny, która coś poszeptała z Petronelą i wprowadziła za sobą Piotra do skromnej swej bawialni.
 — Siadaj pan, zaraz dla niego otworzą gościnny pokój, który będziesz mógł zajmować, dopóki zechcesz, — odezwała się Balbina.
 Piotr słuchał milczący, niedziękując nawet.
 — Wiem, — rzekł nareszcie, że czynisz to nie dla mnie, ale dla pamięci mojej żony. Nadużywać jej gościnności nie myślę. Właściwie też nie potrzebuję jej, bo ta nędza, w której mnie panna Balbina znalazła, jest wczęści dobrowolną pokutą. Ruszyło mnie sumienie, chciałem ciało umartwić, ale, od p. Atanazego pobierając dosyć regularnie doży-