Strona:Siostry bliźniaczki from Kuryer Codzienny Y1896 No33 part6.jpg

szukiwany i chcesz wymknąć się z Paryża?
 — Niech pan porucznik każe któremu z żołnierzy iść zemną do domu.
 — Dobrze, przepuszczę cię, ale widzisz, u nas, jak w każdym domu porządnym, gdy jaki lokator wraca po jedenastej, to musi dać stróżowi na piwo.
 Całe towarzystwo wybuchnęło śmiechem i entuyastycznie przyklasnęło słowom porucznika.
 Jedna z dziewcząt na temat napiwka zaśpiewała cyniczną piosenkę, poczem cała banda chórem zawtórowała jedną zwrotkę marsylianki.
 Wikaremu wystąpiły na czoło zimne krople potu.
 Sięgnął do kieszeni i wyjąwszy luidora, położył go na stole.
 Frenetyczne hura powitało pojawienie się na stole monety złotej.
 Jedna z dziewcząt nalała szklankę wódki, nadpiła jej trochę i podając wikaremu, rzekła:
 — Wypij, będziesz wiedział moje myśli.
 Niepodobna było odtrącić szklanki, gdyż wzbudziłoby to podejrzenie; wypić zaś po tej dziewczynie ulicznej, dotknąć ustami naczynia, które ona dotykała swojemi — wydawało się księdzu wprost rzeczą niemożliwą. Zawahał się.
 — Cóż u kroćset dyabłów! zawołał porucznik. — Pij!
 Wikary wziął szklankę i trącił się nią z kilkunastoma wyciągniętemi ku niemu szklankami.
 — Niech żyje komuna! — wzniósł okrzyk jeden z żołnierzy.
 — Niech żyje komuna! — powtórzyła cała banda.