szych podróżnych i dopiero teraz kapitan bawarski podszedłszy do wikarego, zapytał:
— Co pan robisz tutaj?
Raul wyjął z pugilaresu dwa i z których jeden zaadresowany był do króla pruskiego drugi zaś do księcia Bismarcka i podał kapitanowi.
Ten odczytał adres i przyjrzał się pieczęciom.
— Członkowie ciała dyplomatycznego — rzekł ksiądz — poruczyli mi misyę doręczenia tych listów Kanclerzowi niemieckiemu. Upraszam więc pana o objaśnienie, gdzie znajduje się w tej chwili główna kwatera króla i ułatwienie mi przejazdu.
Kapitan, nie odpowiadając księdzu, wskazał Rajmunda i zapytał:
— A kto jest ten pan?
— Mój towarzysz... służący.
Bawarczyk podejrzliwym wzrokiem zmierzył Schlossa, poczem wezwawszy jednego z poruczników, kazał obu podróżnych odprowadzić do generała, któremu Raul znowu opowiedział cel swojej misyi.
— Główna kwatera jest teraz w Meaux... tam zastaniesz pan Jego Ekscelencyę ks. Bismarcka i Jego królewską Mość króla Wilhelma. Co zaś do sposobu dostania się tam, pozwalam panu wsiąść do pociągu, który przywiózł nas tutaj, wracającego po nowe wojsko.
W pół godziny później próżny uwiózł do Meaux księdza Raula d’Areynes i Rajmunda Schlossa.
