hojność i przepraszał za niedopełnienie obowiązków swoich, spiąc na służbie.
Król pochwalił go bardzo, przebaczył drobną winę, i odtąd miał zawsze jak największe w nim zaufanie. Późniéj wyniósł go do wysokich godności, a August starał się zawsze powierzone mu czynności jak najsumienniéj i z jak największem dla swego króla poświęceniem spełniać.
O drogie dzieci! każde z was powinno
Wzrastać w miłości, świętym niebios darze;
Kochajcie Boga, a Bóg kochać każe
Rodziców, bliźnich i ziemię rodzinną.
SZCZĘŚLIWY PASTERZ.
W piękny wiosenny ranek, młody i wesoły pasterz pasł trzodę swoją w ślicznéj, zbarwionéj kwiatami i otoczonéj górami dolinie. Z wielkiéj wesołości bezustannie śpiewał i skakał. Książe, który rządził tym krajem, polując raz w pobliżu doliny, zauważał młodego pasterza, przywołał go do siebie i rzekł do niego:
„Powiedz mi, mój przyjacielu, z czego się tak cieszysz?”
