Strona:Rej Figliki 149.jpeg

głowie E₆, świni — nimi E₉b, baba — rada E₉b, ganić — sprawić i t. p. i t, p.
 W przedmowie rymowanej „Ku temu, co czyść będzie ty fraszki“ A₂, Rej użył dwuwiersza czternastozgłoskowego ze średniówką po 8-ej zgłosce takiego wzoru

    ′— ∪ ′— ∪ ′— ∪ ′— ∪ || ′— ∪ ′— ∪ ′— ∪

  Zacni ludzie i poważni, || co przedtym bywali.

 Tej samej formy wiersza jest „Zamknienie rzeczy statecznych“ w wydaniu z r. 1574 „Zwierzyńca“, p. wyd. Bruchnalskiego str. 295—6.

VII. Słowniczek wyrazów przestarzałych, godnych uwagi i imion własnych w „Figlikach“.

 Uwzględniamy tu wyrazy staropolskie nietylko te, które się obecnie nie używają, ale i takie, które różnią się tylko brzmieniem i znaczeniem od dzisiejszych. Wyrazy, oznaczone krzyżykiem ✠, nie znajdują się w „Słowniku“ Lindego wcale, lub w tej postaci i znaczeniu, co w „Figlikach“. Wyrazów, oznaczonych dwoma krzyżykami ✠✠, niema wcale, lub w tej postaci i znaczeniu, co w „Figlikach“ Reja, w słownikach Orgelbranda (od litery P) i warszawskim nowym (od litery A do O włącznie). Skrócenie SO oznacza „Słownik jęz. pol.“, wydany przez M. Orgelbranda w Wilnie 1861. SW — „Słownik języka polskiego J. Karłowicza, A. Kryńskiego i W. Niedźwiedzkiego“. Warszawa 1900—1905, dotąd 3 tomy, Zw. — „Zwierzyniec“ Reja, wyd. dra W. Bruchnalskiego, Kraków 1895, Wiz. — „Wizerunk własny“ Reja, wyd. S. Ptaszyckiego, Petersburg i Warszawa, 1888 r.

✠ Abszlag B₅ — abszleg, apszlag, obszlega, obłoga, obłożenie, wyłoga na ubraniu, obszewka, por. Zw. apszlag i SW. abszleg.

✠ aby — niekiedy używa się w znaczeniu iż, że: chłopi mnimali, aby Bogu łajał D₈.

acz — chociaż, aczby — chociażby, często np. A₃, E₅b.

Adrianus Brandebergensis Ab.

ali Eb, alić B₃ — ale oto, aż oto.