Strona:Rej Figliki 148.jpeg

to dr. Bruchnalski (p. rozprawę w „Muzeum“ t. I, z r. 1885, „O rymie w poezji polskiej do J. Kochanowskiego“), od wszystkich jego rówieśników z wyjątkiem Andrzeja Trzycieskiego, zawiera jednak dość dużo niedokładności wersyfikacyjnych. Z badań bardzo dokładnych i szczegółowych p. Bruchnalskiego okazuje się, że właśnie „Przypowieści przypadłe“ czyli „Figliki“, które tu nas zajmują, są najlepiej rymowane, bo „mają tylko 11% niedokładnych współdżwięków“, gdy np. „Zwierzyniec“, z którym „Przypowieści“ razem wydano, zajmuje pod tym względem miejsce ostatnie, gdyż niedokładnych rymów jest w nim aż 20, 1%. Ponieważ w przytoczonej rozprawie „O rymie“ prof. B. uwzględnił i „Przypowieści“ czyli „Figliki“, więc wystarczy nam odesłać czytelników do cennej tej pracy, w której zestawione są wszelkie niedokładności rymowania Reja i zebrane w osobnym rozdziale str. 518 — 528. Tu tylko podamy kilkanaście więcej bijących w oczy przykładów:
 Częstokroć zamiast rymu w wierszu następującym zjawia się ten sam wyraz, np. było — było C₄, wierzył — wierzył D₃b, bywał — bywał D₈, lub tylko ze zmianą przedrostka: powiedział — wiedział E₉b, pojechał — zajechał tamże, sprawić — wyprawić E₁₀, wetkał — zatkał D₇b. Bardzo są częste rymy jednostajne gramatyczne; oto ich wykaz z jednej stronicy A₃: podał — zapomniał, drugie — długie, kuglować — apelować, kazali — śmiali, wody — brody, umiała — leżała, rozgrzeszono — włożono, mniejsza — dziwniejsza, szydzę — wstydzę.
 A oto nieco rymów niedokładnych: który ma — użyna, grzywien — winien, szukam — wszystko mam A₄b, zostawić — gotowa być A₄b, da nic — czci być B, zamyśli — wyniszczy B₈b, dudku — czubku C, bywa — uciera C₃b, pamiętam — pan C₅b, pani — dziewkami C₈, słychać — widać D₈b, dwie — mnie D₂, pany — nogami D₃b, kijem — pilen E, E₂b, przyszła — pyszna E₆, powiedział — leżał E₆b, znajomy — szalony E₆, osobie —