chory, napominał go pleban E7b, błazen jeden, przy choprym będąc swoim panie, dał mu doktor lekarstwo E6.
Częste są przestawienia wyrazów i zdań do siebie należących: potym ledwe jednaniem iż sie uskromiła E2, zam. ledwe, iż s. u. j.; pani go pytała: „A wieleś ty uchwycił?“ co przy nim siedziała D2, zam. pani, co i t. d.
Constructio ad sensum: Gromada... wyprawili A7b.
Elipsa albo wyrzutnia: krzywdaby mi E, domyśla się: była, a pan go też kijem E, dom. się: zbił, więc go kijem Eb, marszałek jej w gębę, dom. się: dał E2, pan go potym kijem E2b, a ten wnet do szarszuna D8, dom. się: zabrał sie, srom cie, panie kacie C4, może domyślać się należy: czeka; wzięto kopę z niego E3b wyd. I, dom. się: groszy; ja nie pójdę tego D5b, dom. się: tańca.
Personifikacya czyli uosobienie: co śrzoda umiała A3.
Metonimja albo zamiennia: zasianie (abstractum pro concreto) E5b, zam. zasiew, zawieszenie B5, w znaczeniu ozdoby, którą się zawiesza; szubienica w znaczeniu szubienicznik: potkał draba na drodze, czystą szubienicę D5, węzeł D8 w znacz. kwestja, trudność, zagadnienie; patrzaj, jakoć załawia B8b, zam. mówi chytrze.
Metafora albo przenośnia: na co on tę pokrywkę kładzie B8b = milczy o tym.
1. Ciepło w jednej gębie z zimnem masz A4b, por. Ad. 135, Gęba 31. (Figlik p. n. „Co dzikiego męża ułapił“ ma wyjaśniać pochodzenie tego przysłowia).
2. Że „zła miłość o głodzie“, zapomniałeś tego D4, por. Ad. 143 głód 32 w odmiankach.
3. Wielkie kotki darły temu A2, por. Ad. 232 kot 42: koty z kim drzeć.
