Strona:Rej Figliki 136.jpeg

 Dzisiejsza postać słowa ujrzeć bardzo jest rzadka u Reja: ujrzał A₅b, E₉, zajrzała E₆b, zwykle zaś: uźrzycie A₃b, E₂b, uźrzał A₄b, A₆, B₄b, C₃b, D₂b, D₈, E₂b, weźrzawszy C₆b, zaźrzy B₄b, zaźrzał D₃b, poźrzał B₅, D₄b, uźrzawszy D₅b.
 Postać czeską nadał Rej, nie wiadomo dlaczego, wyrazom, które się w języku polskim używały z dźwiękami właściwemi polszczyźnie: w złotohławie E₆ = w złotogłowiu, po czesku zlatohlav; wyraz chorohewnych (panów) D₃ może jest nieudolnym czechizmem (korouhev, korouhevny), a może formą ruską (choruhow).
 Inne jeszcze mniej znaczne właściwości fonetyczne dawnej polszczyzny w „Figlikach“ Reja zaznaczone są poniżej w słowniczku.
 4. WŁAŚCIWOŚCI MORFOLOGICZNE. W odmianach rzeczowników: Mianownik. Książę jest rodz. nij: książę jedno E; żołądź A₆ rodzaju męskiego. Dopełniacz na a zam. u: dwora Bb, D₅b, roka A₈, Rzyma obok Rzymu A₃b, lasa B₃b (2 r.), B₆b, B₇, C₄b, C₇b (2 r.), D₃b, chrósta C₇b, obiada B, E₄b, z przodka E₄b, do klasztora E₉ u zam. a: czubku C. (rym do dudku), żołędziu A₆ zam. r. ż. żołędzi lub r. m. żołędzia; e zam. późniejszego i, y: do... ziemie B₄, u szyje B₃, z świnie B₃, koszule C, D₅, krotofile A, ćwierć mile B₆, pół mile B₈, bez zbroje D₅, tej nadzieje D₂b, z przełaje A₃, B₃b, D₂b, gorczyce B₇, szubienice B₇b, pół czasze B₅b, pszenice C₂ (2 r.), tesknice C₂, siestrzyce E₅, z piwnice C₅, dychawice C₆b, Lachawice C₆b; dopełniacz na ej: z zakrystjej C₂b, sukniej C₅b, mszej B, paniej B₇, C₂, C₄, E (2 r.), C₆, szałwiej C₄b, księżej D₃, E₄b, E₅, braciej D4.
 W celowniku u zam. owi: błaznu E₂b obok błaznowi E₂, k obiadu E₆, k stołu B, k targu C₆b, k wieczoru B₂b, B₇b, D₈b, C₇, E₃; w r. żeń. ej: paniej A₅b, A₆, A₈b, B₃b, B₄b, B₅b, B₇b, D₇, gospodyniej C₇, księżej A₇, D₃ = księżom. Od książę dziś księciu w w. XVI-ym książęciu Eb.
 Biernik: prze Bóg B₆b i często, wspiął się na koń B₃b, wsiada na koń C₈b, źwirz... zima wyniszczy B₈b, sklabiony