Strona:Rej Figliki 131.jpeg

vmorzić D₄b, prziść E₆b. Naodwrót y zamiast i: gdzye, cudzozyemiec Ab, będzye A₂, A₂b, wyem A₂, ludzye, siedzyeli, zyelony, A₂, ludzkye, dworskye A₂b.
 Zamiast dzisiejszego j bardzo rzadko j (patrz wyżej), zwykle i na początku zgłosek: ięzykowi Ab, albo y na końcu: snádniey Ab, pániey B₅b, rzadko g: vpogiwszy C₆b (= upoiwszy), zwykle w gi, czytaj ji (= go), C₈b, E₉.
 Pomimo i zmiękczenie spółgłoski niekiedy bywa oznaczane kreską: prágnieńia B₂, kośći A₂, powieśił B₄b, śiła A₂ i t. d.
 Oznaczano kreseczką zmiękczenie spółgłoski wargowej, gdzie dziś już zmiękczenia nie słyszymy: połaḿ C₅, siedḿ D₂, moẃ E₆, móẃcie D₅, kreẃ E₄b, A₂.
 Bezokoliczniki na c pisane są stale przez dz: przestrzedz A₂b, wystrzedz B₂, strzedz B₅b, przysiądz C₆, zledz C₈. Niekiedy zam. c bywa cz: cżoż B₇, więcż, będącż A. Zam. cz zawsze cż: rozlicżnych, cżytać A, cżterzy. vcżynił D₂, i t. d. Zam. ś przed spółgłoską zwykle s: swiecie A₂, mysląc.
 Pisownia fonetyczna dość ścisłe jest przeprowadzona co do s (z) w przedrostkach z (s), bez, roz przed mocnemi, a więc: bespieczność A₃, rospowiedzą A₄, s cudzych A₂, s chudemi A₄, s ciebie C, s cieplic C, s chustą D, s chleba Db, s fartucha B₅b, s krolem A₃, s koszyki A₇b, s kąta B₂b, s kucharkami C₂, s panem A₃b, s pola A₆b, s pragnieniem B₂, s piekła C₃, s przełaje D₂b, sstać sie B₇b, s spodku A₅, s śilnym B₂b, s szeliny B₃b, ssinieie A₅, s swym C₈, s tey A₃, s tych B, s takich C₄, roskazanie C₅b, s swiątośćiami E₄ i t. d. i t. d. Tu należą: wywiescie E₆b zam. wywieźcie, gałąski E₃, dutka C zam. dudka, prętko A₃b, B₃b, B₄b, C₇b, D₄, E, E₅b, E₉; dalej sz zam. ż: zasz A₈, B₇b, Cb, rácżciesz A₃, idźciesz Bb, C₂, C₃, C₇, wysarknisz B₂b ( = wysarknijże), ciągnisz B₆b ( = ciągnijże), takasz D₇b, idzisz D₆b ( = idźże), łápayciesz D₄, patrzciesz C₅, gdziesz C₇b, szpetnąsz D₂, v dyabłasz D₈, azasz C₂, E₃, ieszczesz C₂, całuyciesz E₉b,