Strona:Rej Figliki 128.jpeg

dyło“: to dziwne było, któż wiedział, aby mleko w opończy chodziło.
 Db. w. 8 od góry: liber — niemieckie lieber — miły, kochany.
 D₂b. w. 6 od góry zam. ksiąd ma być ksiądz.
 D₅. w fac. „Co każdego witał“ — „ktoby chciał pannie gonić k woli“, „na kolbę“, „obeśle witanego“, „wyprawia go na plac“ — mowa tu o gonitwach, pojedynkach, kolbach czyli turniejach średniowiecznych, na cześć pań wyprawianych.
 D₆b. „Pani, co pacierza uczyła“, „przyjdzi twe“ t. j. królestwo, w modlitwie Pańskiej; w. 2 od dołu zam. miemałi ma być mniemali.
 Eb. w. 11 od dołu zam. zapomnżałem ma być zapomniałem.
 „Wół, co chłopa zjadł“, zakończenie: „Rano sie chłopi zbiegli, wołu osądzili; Iż zjadł chłopa, stodołą i z nim zapalili“. Pochodzi ta fraszka z „Facetiae“ Henryka Bebla z r. 1508 i zawiera wspomnienie zwyczaju, stosowanego w Europie zachodniej i w Słowańszczyźnie południowej, gdzie prawie do początku w. XIX wytaczano procesy zwierzętom za śmierć, kalectwa i szkody, wyrządzane ludziom; skazywano je na powieszenie, zakopywanie żywcem w ziemi, palenie (jak w tej facecji) i t. p. Por. rozprawą K. v. Amira „Thierstrafen und Thierprocesse“, Insbruk 1891 r. i sprawozdanie w „Wiśle“ 1895 t. IX, str. 160—166.
 E₂. w. 9 od góry zam. spetnie ma być szpetnie (por. szpetnąż D₂ i indziej).
 E₂b. w. 4 od góry zam. przed harty ma być przed charty.
 E₄b. w. 3 od dołu zam. sprzodką ma być sprzodka (w. wyd. I-szym k. E₃ w. 2 od góry sprzodku w tymże figliku).
 E₆b. w. 6 od góry zam. zaprzeszciesz ma być zaprzęszciesz t. j. zaprzążcież.