dziewczyną. Posłano swaty, lecz dziewczyna odpowiedziała, że niepierwéj wyjdzie za Jasiuka, aż pójdzie na wojnę z Tatarami i przyniesie jéj z wojny siedm głów tatarskich i siedmiu żywych przyprowadzi Tatarów. Jasiuk skoro o tém posłyszał, bardzo się rozradował; a chociaż matka płakała wyprawiając jedynaka syna na wojnę, Jasiuk jednak niezważał na to, zebrał sobie drużynę i poszedł w Krym po dary dla swéj lubéj. Z początku dobrze poszło Jasiukowi, już siedmiu żywych Tatarów posłał do usług swéj panny, już sześć głów miał w sakwach, gdy król tatarski posłyszawszy o rycerzu Jasiuku, który z ogniem i mieczem w kraju jego gości, wyjechał ze swém wojskiem przeciw niemu. Król obaczywszy małą garstkę kozaków, posłał tylko jednę część swojego wojska, aby złapać Jasiuka, lecz oddział ten już niewrócił; posłał drugi i ten niewrócił; poszedł nakoniec sam z wojskiem i Jasiuka złapał. Kazał go potém związać w worek i w morze wrzucić. Gdy się matka Jasiuka o tém dowiedziała, zmieniła kochankę swego syna w czajkę i kazała jéj latać po nad morzem i krzyczeć: kyhyk, aby tym sposobem za siebie i za matkę opłakała śmierć dzielnego kozaka Jasiuka.
Niedaleko Smotrycza jest miasteczko Czercza; pod Czerczą jar skalisty, w głębi jaru w połowie skały jaskinia. Wchód do niéj z kapliczki w skale wykutéj, ale tak niski, tak ciasny, że na rękach i nogach trzeba się do jaskini wczołgać. Jaskinia nie wielka, nie wysoka, jednak osób dwadzieścia stojących w niéj pomieścić się może; w kilku miejscach po ścianach otwory do nowych jaskiń prowadzą; wszystkie do siebie podobne, wszy-
_123.png&oldid=1981369){kind=link}