szył lud wróżbami[1]: Że Pan Bóg ma w szczególnéj swéj opiece Ukrainę, chociaż za niechowanie przykazań jego lud dotknięty został niewolą panów, głodem, morem i wojną; lecz, że to wkrótce przeminie i Ukraina będzie szczęśliwą.
Że nadejście téj dobréj chwili dla Ukrainy uprzedzi krwawa bitwa, mająca się stoczyć między jéj obrońcami i nieprzyjaciółmi na polach przyległych mogile Soroce.[2]
Że w znacznéj części świata nabożeństwo weźmie inną formę. Królewstwa dawne zniszczeją, a nowe powstaną. Lecz daléj co ma być i nastanie, mówić mi się niegodzi, boby Dniepr wystąpił z koryta.
Niektóry człowiek, religii katolickiéj prawdziwy wyznawca, u jednego z wężochwalców na Litwie kupił kilka ulów miodu, a potém za długiém zaprzyjaźnieniem się i samego na wiarę chrystusową, acz z wielką pracą i staraniem nawrócił i namówił, aby obrzydliwego węża, którego za Boga chwalił, zabił. To gdy ten gospodarz uczynił, po małym czasie przyszedł do ogrodu, pasiekę swoją przeglądać, w tém ujrzał w ulu jednym próżnym siedzącą osobę, jakąś czarną, straszliwą, na podobień-
_101.png&oldid=1981337){kind=link}