W czasie przyjścia Jana IIIgo na świat, który się urodził dnia wtórego Czerwca 1624 r. w wigilią Przenajświętszéj Trójcy, zdarzyła się dziwna przygoda, zrządzeniem niepojętéj w swych cudach Opatrzności. Skoro bowiem odebrano niemowlę, a po obmyciu położono na stole marrowym,[1] który w téj chwili jak gdyby zrysowany piorunem, na dwoje przepękł się. Rzecz dziwna przytomnych zasępiła, a wielebny ojciec Sierniaszko[2] z monastérku Byliańskiego[3], znajdujący się przy tém milczeniu, rozerwał je témi słowy: Snać, że niemowlę to z poręki wszechmocności chwałę odebrało, która w całém chrześciaństwie walor mieć będzie; świetna ta jednak chwała w czasie dalszym przepęknie się i polskiemu narodowi szkodliwą się stanie.
Za panowania króla Sobka tyle w koronie polskiéj namnożyło się luda, iż była obawa, aby głód nie nastał, a z głodu pomorek. Jednego razu, kiedy o tém król Sobek rozprawiał z swoją żoną królową, radząc się, coby na to robić, rzekła, pomyślawszy królowa: Najlepszy sposób: wyprzedajmy lud Tatarom, a wtedy i zboża będzie obfitość, kiedy się połowa gąb ujmie. — Król zrazu kiwał głową, ale w końcu usłuchał rady niewieściéj; napisał list do krymskiego chana, i Tatarzy trzema szlakami wpadli na ziemie polskie. Pograsowawszy, popaliwszy, kiedy ty-
- ↑ Stół ten jest czarny; długości najmniéj trzech łokci; wzdłuż idzie rysa; późniéj niewiadomo, dla czego kazano go przeciąć na dwoje i teraz tworzy dwa mniejsze stoły znajdujące się w Podhorcach.
- ↑
Błąd w druku; winno być — Siemiaszko. Przypis na podstawie Sprostowania.
- ↑ Błąd w druku; winno być — Bazyliańskiego. Przypis na podstawie Sprostowania.
_186.png){kind=link}
_077.png&oldid=1981312){kind=link}