Strona:Podania i legendy polskie ruskie litewskie (Lucjan Siemieński) 060.png

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

W ostatniéj chwili błąd swój poznawszy, usypała w pamięć poległego mogiłę, a we dwóch drugich złożyła pobitych w tym boju obu wójsk mężów. Lecz zaledwo robotę tę skończyła, gdy nadciągnął Nepromach. Praxeda nieufając uszczuplonemu przeszłym bojem swojemu wojsku, wyzwała w osobisty bój Nepromacha, w którym wzajemnie siebie pomordowali; a na ich zwłokach wojska ponasypywały mogiłę.
W późniejszych czasach, na szczycie mogiły Soroki miał wyrosnąć dąb ogromnéj wysokości, a na jego wierzchołku położono blachę, dla rospalania na niéj ognia ostrzegającego okolicznych mieszkańców o zbliżaniu się nieprzyjaciela.


25. Mogiła Perepiat i Perepiatycha.

Perepiat i Perepiatycha dwie mogiły koło Chwastowa na Ukrainie, wedle podania usypane są dla męża i żony. Mąż wódz sławny powracał z dalekiéj wyprawy na Połowców, z wojskiem odzianém w zbroje nieprzyjacielskie. Żona w trwodze, uderzyła na niego z domową drużyną; i polegli tam oboje w błędnéj téj bitwie. Przy skonaniu jednak poznali się — niesłychanie czule witając się i żegnając do lepszego świata.


26. Mogiła Mełanki.

Tak się ta mogiła nazywa od pochowanéj w niéj ładnéj dziewczyny tego imienia, uduszonéj od Sotany[1], czyli upiora, w wieczór Ś. Katarzyny, w którym Ukrainki zbiegłszy się na wieczornicę gotują kaszę i wylazłszy na

  1. Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; winno być — Satany. Przypis na podstawie Sprostowania.