Strona:Podania i legendy polskie ruskie litewskie (Lucjan Siemieński) 020.png

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Zdaje się, jakoby tych zdarzeń byli naocznymi świadkami. Ich twarze i cała postać przybiera wtedy wyraz to podziwienia, to żalu, to smutku; w dali jednak przebija się jakby z po za obłoka, wyraz prawdy ostrzegającéj, że to są piękne ułudzenia, bez rzeczywistości, których sprawdzenia życzyćby sobie warto.” — Ukraińca tęskny żal za piękną przeszłością, Podhalana pragnienie, aby się te złote rojenia sprawdziły, są jakby przeczuciem téj jasnéj drogi, po któréj mamy dążyć do odrodzenia w postępie, czyli przechodzić z wysokiego wykształcenia form, do również wysokiego wykształcenia ducha, już to stając się prostymi, wierzącymi, jak ten lud wielki w swéj niewinności i ciemnocie, już to na téjże drodze, użyczając mu zasobów naszego doświadczenia i odkryć na polu nauk i życia społeczeńskiego.


VI.

Z tych krótkich napomknień o ważności badań nad naszym ludem, jako téż o trudnościach towarzyszących podobnym przedsięwzięciom, przystępuję do pomówienia kilku słów o niniejszym zbiorze podań i legend, wykonanym przezemnie. Nieroszcząc sobie bynajmniéj prawa do tak wysokiéj zasługi, jaką wskazałem tym, co się poświęcą doskonałemu zgłębieniu jakiéj części kraju, pod względem