Strona:Pieśni narodowe.djvu/19

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
Pieśń
(na dawną nutę Dąbrowskiego).


Jeszcze Polska nie zginęła; kiedy my żyjemy,
Co nam obca moc wydarła, mocą odbierzemy,
Co wszczęła rozpacz, to dokona męstwo,
Marsz, marsz Chłopicki! Bóg nam da zwycięstwo.
 
Ojczyzna, z grobu wstająca, woła do swych dzieci:
Kto mój syn, prawy Polak, niech do boju leci!
O matko nasza! o Ojczyzno święta!
My twoje dzieci, my skruszym twe pęta.

Za wolność, za kraj rodzinny, spieszmy do oręża!
Wszak Bracia! nie wielka liczba, lecz męstwo zwycięża.
Honor i chwała są przy naszej stronie,
Słodko jest ginąć w Ojczyzny obronie!

O! ziemio cnych Pradziadów, ziemio krwią ich zlana,
Jużeś nasza, już obcego mieć nie będziesz pana.
Do broni, Bracia! Do broni, do broni!
Pod świętym znakiem Orła i Pogoni!

Przy Chłopickim niebezpieczeństw żadnych się nie straszym.
Ufność w Wodzu, Jedność, Zgoda będzie hasłem naszem.
Co wszczęła rozpacz, to dokona męstwo.
Marsz, marsz, Chłopicki, Bóg nam da zwycięstwo!

S. Witwicki.