Strona:PWM Mirecki Franciszek 3.jpg

M. złożył Senatowi Wolnego Miasta Krakowa propozycję utworzenia szkoły śpiewu dram.; przeniósłszy się do Krakowa otworzył ją 22 XII 1838 w swym mieszkaniu na Piasku nr 95, wobec braku subwencji przy wsparciu bogatszych obywateli. Wysoki poziom szkoły dokumentowany corocznymi popisami uczniów (pierwszy 8 XII 1839) z trudnym, zwykle wł. repertuarem operowym, sol. i chór., a także pozyskanie przez F. M. funduszy Tow. Przyjaciół Muz. i Bursy Muz. przy kolegiacie św. Anny, pozwoliły przekształcić 1841 tę placówkę w Szkołę i Bursę Muz., a nast. przyłączyć ją jako jeden z działów do krakowskiego Inst. Technicznego. F. M. do końca życia kierował wydz. śpiewu dram. i kośc. w tej szkole, przyczyniając się wydatnie do rozwoju kultury muz. Krakowa w l. 1840–60. Podejmował też nieustanne próby stworzenia w Krakowie pol. teatru operowego; dokonał tego 1844 za dyrekcji H. Meciszewskiego, po którego ustąpieniu 1845 sprawował jeszcze kierownictwo artyst. opery do jej upadku po XI 1846. W l. 1841–44 powstała opera Cornelio Bentivoglio do libretta wł., wystawiona 1844 w La Scali z nieco mniejszym niż poprzednie powodzeniem, oraz Nocleg w Apeninach wg komedii A. Fredry, wykonana z sukcesem 1845 siłami uczniów F. M. w Krakowie. 1852 wysłał na konkurs w Londynie, który jednak odwołano, 2 msze i 4 offertoria, 1855 na konkurs w Mannheimie Symfonię c-moll, która została nagr. W 1848 mianowano F. M. członkiem Towarzystwa Nauk. w Krakowie, 1858 członkiem honor. Galicyjskiego Towarzystwa Muz. we Lwowie. Mimo sukcesów kompoz. i przychylnej oceny działalności pedag. F. M. czuł się on jednak niedowartościowany, zwł. w środowisku warsz. kompozytorów, zaś jego ukształtowana na wzorach wł. opery estetyka straciła aktualność, co znalazło wyraz m.in. w ostrych krytykach zamieszczanych w krakowskim „Czasie” przez L. Chrzanowskiego, a także w powszechnym potępieniu, z jakim spotkał się wyd. anonimowo przez F. M. w Pradze Pogląd na muzykę (1860), zawierający zjadliwy atak na pol. muzykę lud. i jej artyst. opracowania. Był żonaty z Włoszką, miał pięcioro dzieci. Od młodości przez całe życie borykał się z trudnościami materialnymi, miał jednak przyjaciół i znał wiele wpływowych osób, które wspierały go swą życzliwością.