Strona:PWM Melcer-Szczawiński Henryk 3.jpg

1903 w Kleiner Musikvereinsaal zaprezentował swoje Variations sur un thème de St. Moniuszko „Le cosaque”), także w Krakowie, Pradze (1906) i Genewie (1907), dojeżdżając co miesiąc do Łodzi i Lwowa, gdzie miał wielu uczniów.
Okres wiedeński, mimo skomplikowanej sytuacji rodzinnej i przeciążenia pracą, przyniósł mu wiele satysfakcji (przyjaźń z E. Mandyczewskim) i poprawę trudnej egzystencji materialnej. Jesienią 1907 zamieszkał w Warszawie; od 2 X 1908 był dyr. artystycznym Filh. Warszawskiej, tamże miesiąc później wystąpił jako dyrygent. Starając się podnieść poziom upadającej ork., zaangażował na 12 koncertów G. Fitelberga i zainicjował istotne zmiany w polityce repertuarowej, propagował twórczość Karłowicza oraz muz. symfoniczną kompozytorów mniej znanych w Polsce, np. Schumanna, Brucknera i Elgara. W III 1909 zrezygnował z funkcji dyr., lecz pozostał w Filh. na stanowisku kier. wieczorów muzyki kam. i oratoryjnej. Latem 1910 (także 1912, z M. Szulcem) kierował koncertami symf. w Dolinie Szwajcarskiej w Warszawie. 1909–11 [12?] był, z inicjatywy G. Fitelberga, kier. chóru Filh. Warszawskiej, z którym 1910 wykonał Les Béatitudes Francka, 1911 — Requiem Mozarta i IX Symfonię Beethovena, a 1912 poprowadził prawyk. Quo vadis F. Nowowiejskiego. Co roku występował z wieczorami muzyki kam. w Filh. i z koncertami symf. dla młodzieży organizowanymi przez szkołę śpiewu M. Sobolewskiej. 1 II 1912 podjął pracę w liceum muz. L. Marczewskiego w Warszawie, nadal dojeżdżał do Lwowa i Łodzi (do 1919).