Ta strona została skorygowana.
Teresa kuleje, ale błogosławi swoją złamaną nogę, jako przypadkową przyczynę tego wszystkiego, co im raj stworzyło na ziemi.
Marya-Joanna wychowanka Opieki publicznej, nie została bynajmniej zapomnianą.
Paulina de Rhodé przypomniała sobie, iż przez kilka chwil, przyciskała ją do swojego bijącego radością serca, że biednę tę wykolejoną istotę, nazywała: „Moja córko!“
Joanna-Marya przypomniała sobie, że jej koleżanka z sypialni Świętego Łazarza, była dla niej dobrą i litościwą i, że dzięki jej zwierzeniom, dowiedziała się tajemnicy srebrnego medaliku.
Matka i córka ofiarowały jej sto tysięcy franków na posag.
Wyszła za mąż, została uczciwą — i jest także szczęśliwą kobietą.
KONIEC.
