Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No41 part11.png

gdy Placyd dostał się nareszcie do swojej łódki.
 — Trochę jeszcze za wcześnie! — mruknął, chroniąc się pod wierzbą. — Co mnie obchodzi nadciągająca burza? — Nie przeszkodzi mi ona wcale, prędzej mi owszem dopomoże...
 I zaczął czekać cierpliwie, przysłuchując się grzmotom coraz bliższym.
 Na zegarze kościoła w Créteuil, uderzyła godzina druga.
 Odwiązał czółno, podpłynął do brzegu wysp Świętej-Katarzyny, wysiadł, poszedł krętą drogą, dostał się do małego lasku, minął go i znalazł się przy łasze Marny.
 Stanął na granicy swojej posiadłości i przedzierając się przez krzaki, wtargnął do ogrodu.
 Topole i wierzby pochylały się i łamały do koła niego.
 Zbliżał się do willi, w oknach której było zupełnie ciemno, podszedł do drzwi od korytarza wychodzących na ogród, wyjął z kieszeni klucz i włożywszy w zamek, dobrze nasmarowany oliwą, zakręcił bez najmniejszego hałasu.
 Otworzył
 Wyjął klucz, wszedł i korytarzem dostał się do pokoju niewidomej.