Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No41 part06.png

 — Szklanka stłukła się przy piciu naszego zdrowia mamusiu! — szepnęła Klara z westchnieniem.
 — To bardzo zły znak panie Joubert.
 — Czyż byłabyś istotnie przesądną kochane dziecię, zapytał doktór.
 — Na prawdę, to nie wierze w zabobony... odpowiedziała Joanna-Marya, ale tak jestem zdenerwowaną, że wypadek taki zresztą zwykły i nic nie znaczący, przestraszył mnie nadzwyczajnie.
 — Przestraszyłaś się kochanko? — powtórzyła niewidoma. — Ale cóż znowu?... Nic nam przecie nie zagraża!... Czegóż miałybyśmy się obawiać?...
 — Prawda... odrzekła młoda dziewczyna — wiem, że to bardzo nierozsądne, ale przeczucie nie rezonuje...
 — Trzeba się przezwyciężyć aniołku... pocóż jakieś przeczucia?...
 — Usiłuję się pokonać moja mamo.
 — I trzeba się koniecznie pokonać...
 Podano następne potrawy.
 Niewidomej trzeba było posługiwać, krajać za nią i wkładać w rękę wszystko czego potrzebowała. Klara z czułą troskliwością spełniała ten obowiązek.
 — Moja pieszczoszko — odezwała się do niej matka po chwili, podaj mi też szklankę z łaski swojej.
 — Proszę... mamusiu...