Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No37 part04.png

swej pomocy, to nasze marzenia o majątku, rozwieją się jak dym... Powróci my do położenia, które prawie z nędzą graniczy...
 — Ale pan Joubert przecie pomoc swoję obiecał... Czy cofnął słowo?... czy, odmówił?...
 — Nie... zgadza się owszem, ale pod warunkiem...
 — Jeżeli domaga się części spadku, trzeba mu ją będzie ofiarować... Lepiej coś poświęcić, aniżeli stracić wszystko...
 — Nie o pieniądzach mówił... moje dziecko.
 — Powiedział mi, że od ciebie zależy jego poświęcenie się dla nas, a tem samem przyszłość nasza...
 — Odemnie?...
 — Tak. — Widziałaś pana Jouberta u notaryusza, przy ulicy Kondeusza... Czy później widziałaś go kiedy?
 — Nigdy — dopiero tutaj dwa razy..
 — Czy wiesz, że on ma syna?
 — Klara zbladła śmiertelnie.
 Przeczucia jej zaczynały się sprawdzać.
 — Nie wiedziałam...
 — Znasz jednakże młodego Leopolda Joubert?
 — Co? krzyknęła cała drżąca Joanna-Marya. — Leopold Joubert jest jego synem?...