Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No32 part12.png

rękę i zeszła z trotoaru, ażeby przejść na drugą stronę ulicy.
 Kiedy były na samym środku, posłyszały krzyk jakiś za sobą.
 — Trzymaj... łapaj... na bok... z drogi... — wołano.
 Teresa odwróciła głowę w stronę zkąd krzyk pochodził i zadrżała od stóp do głów.
 Koń zaprzężony do wyładowanego wozu, pędził bez woźnicy galopem.
 — Uciekajmy... uciekajmy — zawołała i chciała pociągnąć swoję panią, gdy w tem potknęła się i upadła.
 Koń nadleciał jak piorun.
 Jedno z kół potrąciło niewidomą i tak pani jak sługa padły o trzy kroki od siebie na bruk, wydając głuche okrzyki, na które odpowiedziało głosów dwadzieścia.
 Świadkowie okropnej sceny rzucili się na ratunek nieszczęśliwym.
 Teresa zapominając o sobie wołała:
 — Moja pani... moja kochana pani... jej trzeba podać pomoc... bo ona biedna niewidoma...
 Podniesiono pannę de Rhodé, bardzo wystraszoną, bardzo potłuczoną, ale bez żadnego szwanku groźniejszego.