Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No32 part02.png

 — Więc on wie, żem ja w szpitalu?...
 — Tak jest... moje dziecko, wie...
 — I przychodził pytać się o mnie?...
 — Co niedziela i co czwartek...
 — I widział mnie?...
 — Widział... moje dziecko.
 — I obiecał przyjść tu jeszcze?.. szepnęła młoda dziewczyna z sercem bijącem... Czy jesteś pewną tego moja siostro?...
 — Najpewniejszą, bo już jest tutaj... odpowiedziała siostra z uśmiechem.
 — Tutaj? — powtórzyła Klara — tutaj?...
 — Tak jest, za tą firanką... i oczekuje na twoje wezwanie...
 — Adryan!... Adryan!... — zawołała
 — Klara.
 Blady ze wzruszenia, Couvreur odsunął firankę i ukazał się Klarze.
 Przyłożyła ręce do serca, przymknęła oczy — a głowa opadła jej na poduszki.
 — O Boże! o Boże! ona mdleje — zawołał Adryan — ja się tak tego obawiałem...
 — Nie ma żadnego niebezpieczeństwa — — odpowiedziała zakonnica unosząc głowę Klary, która też zaraz otworzyła oczy. — Widzisz pan że nic...
 — To radość moja siostro — przemó-