Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No31 part03.png

 Ale zaledwie ubiegła niewielką przestrzeń, padła przed szpitalem św. Antoniego w chwili, gdy jeden z dyżurnych doktorów wchodził tam właśnie.
 Na jęk biednej dziewczyny, młody człowiek z parasolem zatrząsł się gwałtownie, a był to właśnie Adryan Couvreur...
 Wsunął do kieszeni bilet jaki trzymał w ręku i dobiegł do Klary, gdy ją podniesiono i gdy dwóch lekarzy badało stan jej groźny.
 Światło latarni gazowej, padało na wybladłą twarz zemdlonej.
 Adryan spojrzał w tę twarz i krzyknął rozpaczliwie:
 — Klara!... Wielki Boże! to Klara...
 — Pan zna tę młodą osobę? — zapytał jeden z doktorów.
 — Tak... tak... znam ją doskonale.
 — Ona jest umierającą.
 — Umierającą?... Ale na rany Bozkie, można ją będzie ocalić!... Nieprawdaż! — O!... pielęgnujcie ją panowie!... Uratujcie ją!... uratujcie!...
 Wezwani do pomocy posługacze przenieśli chorą do szpitala.
 Adryan chciał wejść za niemi.
 — Nie można, odezwał się doktór, przepisy nie pozwalają na to, może pan przyjść jednak jutro, o dziewiątej, aby nam dać objaśnienia potrzebne.