Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No26 part03.png

 Nigdy Leopold nie widział rodzica w podobnym stanie.
 Człowiek o masce nieprzeniknionej, zawsze zimny i rozważny, zawsze nadzwyczaj słodki i grzeczny, zmienił się naraz w tygrysa.
 Przerażony syn myślał — czy czasem nie zwaryował on nagle.
 — Puść mnie ojcze! — powtarzał głosem stłumionym — puść mnie bo zawołam o pomoc...
 — Nie piśniesz ani słówka! — wrzeszczał Placyd groźnie — będziesz cicho, albo cię jak psa zaduszę!...
 — Dobrze... dobrze... więc będę cicho... tylko mnie puszczaj mój ojcze!...
 — Nie puszczę cię, dopóki mi nie przysiężesz, że będziesz słuchał.
 I popchnął syna na fotel, ciągle go silnie trzymając.
 — Więc ci nie dosyć hultaju, być bezpożytecznem zerem, niedołęgą... głupcem... pasorzytem! chcesz być jeszcze szkodliwym!...
 — Nie dosyć, że mi nie pomagasz w niczem, ale chcesz mi jeszcze popsuć moje projekta... — Pozwalasz sobie oskarżać mnie, śmiesz grozić własnemu ojcu!.. — I to wszystko dla złodziejki, która siedzi w więzieniu!... — Przebrałeś już miarkę cierpliwości, przyszła chwila, że musisz spełnić