Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No20 part05.png

Może nie ma czasu biedaczka... tam tyle jest zajęcia w tym magazynie!...
 — Prawda, ale w święta pracuje tyko do południa... mówiła to przecie sama, gdy mi odniosła kapelusz. Mogła była zajrzeć w ubiegłą niedzielę... jej odwiedziny taką mi sprawiają przyjemność.
 — Sprawiają pani przykrość, panienko...
 — Przykrość!... A to znowu co Tereso?...
 — Gdy Klara jest tutaj, pani czuje się szczęśliwą, ale gdy odejdzie, czyż nie bardziej dokucza panience to nasze smutne osamotnienie?...
 — Mniejsza oto... dobrze, że mogę zaznać choć przelotnej chwili szczęścia. To, tak mi się rzadko przytrafia! Kocham to dziecko... Brak mi go straszny, a ponieważ Klara do mnie nie przychodzi, pójdą ja do niej... Pogoda jest, wszak prawda?...
 —. Prześliczny czas, panienko.
 — To dobrze! ubierz mnie, przejdziemy się i wstąpimy na ulicę Caumartin...
 Teresa chętnie się zastosowała do żądania swojej pani, a uwinęła się bardzo prędko.
 — Czy mam zamówić powóz?... zapytała, gdy Paulina de Rhodé była już wybraną zupełnie.