Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No1 part03.png

Był bardzo blady i tak wzruszony, że aż mu drżały usta.
 — Nie pierwszy raz widzę tę twarz... a przynajmniej tak mi się zdaje... pomyślała sobie sierota i... nie zwracając wielkiej uwagi na nieznajomego, zaczęła iść dalej.
 Młody człowiek, w którym czytelnicy odgadli zapewne Adryana Couvreu, zastąpił jej drogę.
 — Przepraszam za moję śmiałość, ale muszę pomówić z panią, odezwał się drżącym głosem.
 — Czego pan chce odemnie?... zapytała Klara ostro.
 — Racz mię pani objaśnić, czy to nie złudzenie moje?... Czy pani jesteś tą samą osobą, za którą biorę panią?...
 — Zkądże ja mogę wiedzieć, czy jestem tą samą osobą?
 — Czy trzy tygodnie temu, pewnego zimnego bardzo poranku, nie przechodziłaś pani ulicą Sekwany?...
 — Cóż to pana obchodzi?...
 — Zdawała mi się pani bardzo osłabioną... bardzo cierpiącą... i trzymała pani w ręku bilet na loteryę...
 Słysząc te słowa, Klara przypomniała sobie ową scenę, której byliśmy świadkami.
 Przestała się obawiać jakiejś impertynencyi — i złagodniała.