Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No18 part02.png

 — O czem pan myśli?... szanowny panie.
 — Powiedziała pani... powtarzam jej własne słowa: „Panu będę winna moję fortunę... słuszną jest rzeczą abyś część onej otrzymał...
 — Powiedziałam to i powtarzam z całego serca... zawołała Marya-Joanna. Jaką sumę, gdy otrzymam spadek, winną będę pana?...
 — To od pani zależy zupełnie...
 — Nie dam sobie sama z tem rady... nie miałam nigdy pieniędzy i zupełnie nie znam ich wartości. Wyświadczysz mi pan prawdziwą przysługę, jeżeli wyręczyć mnie raczysz..
 — Czy nie byłoby zawiele, gdyby mi pani przeznaczyła sto tysięcy franków, posiadłszy z górą dwa miliony?...
 — Zapewne że nie, szanowny panie, zapewne, że to nie będzie zawiele.
 — Przygotuję zatem stosowny akcik który pani podpisać raczysz.
 — Najchętniej szanowny panie... najchętniej... obu rękami...
 — Jedną... zupełnie wystarczy!... zauważył śmiejąc się Jacquier.
 I przedstawił Maryę-Joannę pani Jacquier, którą w kilku słowach poznajomił z sytuacyą.
 W pięć minut powrócił do gabinetu.
 — Tatusiu Bonichon — odezwał się do