Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No16 part16.png

tak albo nie i kwita. Po licha te komedye?...
 — Zapewniam panią, że nic a nic nie wiem.
 — A te niby dwa miliony?...
 — Pryncypał objaśni panią o wszystkiem.
 — Jakże się wlecze ten fiakr!... zawołajże pan na wożnicę, że nie ze śmieciami jedzie!...
 W dwadzieścia minut później, w dwadzieścia minut, które dla niecierpliwej Maryi-Joanny wiekiem się całym wydały — przyjechali do biura pośrednictwa Jacquiera.
 Bonichon poprosił młodej kobiety, aby się zatrzymała chwilę w kancelaryi, a sam udał się do zwierzchnika.
 — No... no — zawołał ten ostatni — a cóż tam za wiadomości?... Czy przynosisz co nowego?...
 — Nie przyniosłem nic, alem za to przywiózł ją samą!... Jest tam i czeka...
 — Kto?...
 — Marya-Joanna.
 — Czy być może?..,
 — Możesz się pan zaraz przekonać...
 — Proś... proś... co najprędzej!...