Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No16 part15.png

 I Marya-Joanna powiedziawszy to, wzięła kapelusz i okrycie i zabierała się do wyjścia.
 — Jedno zapytanie tylko... — rzekł Bonichon. — Czy to pani meble własne?...
 — Nie... to hotel umeblowany.
 — Czyś pani nic nie jest winna?...
 — Zapłaciłam z góry na dwa miesiące... Ale dla czego pan się pytasz oto?...
 — Dowie się pani wkrótce. Idziemy...
 Boniechon i Marya-Joanna zeszli razem, wzięli powóz, który przejeżdżał i kazali się zawieźć na ulicę Bleue.
 Gdy woźnica ruszył tylko, ex-praczka zaraz się odezwała:
 — Mówiłeś mi pan o ogromnej sukcesyi!.. Zkądże ona się bierze?...
 — Nie mam upoważnienia zdradzić pani tajemnicę jej pochodzenia... — odpowiedział agent Jacquiera.
 — Tajemnicę mego pochodzenia? — powtórzyła ex-praczka z pewnem naturalnem wzruszeniem. Ależ ja jestem znajdą!... Czyżby przypadek jakiś dawał mi ojca albo matkę?...
 — Bardzo być może.
 — Nie rozumiem co to „być może,” odpowiadaj pan wyraźnie. Powiedz