Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No11 part06.png

 — Przyjdź... to zobaczymy...
 — O! dziękuję ci... dziękuję ci Klaro!...
 Młoda dziewczyna podała mu rękę, rzuciła czułe spojrzenie i lekkim Krokiem pobiegła drogą do Créteil.
 Adryan z sercem przepełnionem niewymowną błogością, śledził długo za nią oczami.
 — Klaro! — szepnął posyłając jej całusa, kiedy obejrzała się raz jeszcze, aby go zobaczyć... Klaro, jak ja cię kocham!...
 Kiwnęła mu główką i znikła na zakręcie drogi.
 — Znalazłem ją przecie... mówił sobie Adryan — odnalazłem ją i wyrwałem z rąk tego nędznika... Kto może być ten człowiek?... Zapewne mieszka w tym domu... Sprowadził biedną dzieweczkę w zastawione nań sidła... Nie wiem kto on i jak się nazywa, ale twarz jego nie zatrze się nigdy w mojej pamięci.. Poznam go wszędzie, a jeżeli kiedy jeszcze przyszłaby mu chętka zaczepić moję ukochaną, pożałuje tego na pewno!
 Jakieś krzyki i wołania, wyrwały młodego malarza z zadumy.
 Nie daleko od niego, debrze znane mu głosy rozlegały się dokoła.
 — Hej! Adryan!... Adryan!...
 Najgłośniej wołał Vivier...