Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No10 part15.png

Widzisz pan, że jest pijany... Zostaw go i wychodźmy czemprędzej z tego domu.
 Adryan nie opierał się i dał się pociągnąć sierocie. Wyszli oboje z domu i następnie z ogrodu i znaleźli się na drodze.
 Leopold, którego wino i złość doprowadziły do stanu najwyższego podrażnienia, miał wygląd prawdziwego waryata i poleciał za niemi. — Wymawiał jakieś niezrozumiałe słowa, z których domyślać się było można groźb i przekleństw.
 Niech pani idzie naprzód, prosił malarz — oburzony tą pogonią.
 — Ja podążę za panią.
 Klara była posłuszną.
 Couvreur zwrócił się do krzyczącego i gestykulującego Leopolda.
 — Jeżeli nie będziesz cicho — i jeżeli postąpisz jeden krok jeszcze, rzucę cię do wody jak szkodliwe bydle.
 Zamiast się uspokoić, Leopold wrzeszczał coraz bardziej, i usiłował rzucić się na swojego przeciwnika.
 Odepchnięty silnie, stracił równowagę, zsunął się z brzegu i stoczył do wody.
 Młody malarz dogonił Klarę, która szła prędko tą samą drogą, jaką przyszła, a idąc obok niej zapytał: