Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No10 part09.png

wienia. Przyniosłam żądane dwa kapelusze... zostawiam je i odchodzę...
 I młoda dziewczyna skierowała się ku drzwiom salonu.
 Rzutem tak szybkim, że o mało nie stracił równowagi, Leopold zastąpił jej drogę.
 — Trzeba mnie wysłuchać... trzeba mi odpowiedzieć — trzeba koniecznie...
 — Przepuść mnie pan...
 — Nie... nie puszczę cię zanim nie dostanę odpowiedzi... Czy list mój otrzymałaś?...
 — Otrzymałam i spaliłam...
 — Ale przeczytałaś go przedtem?...
 — Pocóż go miałam czytać?... Nie ciekawa byłam co zawierał... nie chciałam nawet wiedzieć o tem.
 — Więc zawsze masz żal do mnie Klaro. Nie przebaczyłaś mi zatem wcale?...
 — Powiedziałam już, że przebaczę panu, jeżeli mnie pozostawisz w spokoju... jeżeli przestaniesz się mną zajmować... Widzisz pan, że się do tego nie stosujesz...
 — Co odpowiesz memu ojcu gdy ci się przedstawi i poprosi o rękę dla mnie?... bo ojciec mój będzie w tym celu u ciebie... będzie na pewno...
 Wyrażę mu wdzięczność za krok tak