Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No10 part07.png

nie i nic nie słyszała, co zaś do pokojówki, ta jak wyszła tylko jej pani, pobiegła zaraz w sąsiedztwo, gdzie ją pociągał ogrodnik, chłopak młody i ładny bardzo.
 — Okna na drogę wychodzą, — mówiła sobie... zobaczę więc przechodzącą magazynierkę i zaraz do niej wyjdę.
 Ale właśnie kiedy przechodziła Klara, tak była bardzo zajęta rozmową z pięknym ogrodnikiem, iż zapomniała o wszystkiem.
 Nie doczekawszy się nikogo, Klara przeszła przez ogród i skierowała się wprost ku willi.
 Zastała i tu również drzwi otwarte.
 Weszła do pokoju i zawołała dość głośno:
 — Czy niema nikogo?
 Żadnej nie odebrała odpowiedzi.
 Dwa razy powtórzyła pytanie i dwa razy bez żądnego skutku.
 — Nie podobna jednakże, ażeby dom był pusty, lubo nic nie zamknięte... — pomyślała sierota.
 Po prawej stronie drzwi były.
 Wzięła za klamkę, otworzyła, weszła do salonu i ujrzała jakiegoś pana śpiącego na kanapie z twarzą do ściany zwróconą.
 — Proszę pana... — przemówiła.