Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No289 part05.png

 — Proszę... — odpowiedziała Teresa. I poprowadziła do „panienki“ jegomości o fizyognomii ptasiej.
 — Jestem punktualnym i stawiam się na wezwanie, — rzekł nowoprzybyły, kłaniając się niewidomej.
 — Dziękuję panu bardzo za tę punktualność. Proszę, siadaj pani przebacz, że nie mogę go przyjąć lepiej w tem skromnem mieszkanku mojem.
 — Rzeczywiście, że skromne... — pomyślał Joubert, rzuciwszy do okoła badawcze spojrzenie.
 — Nędza w oczy bijąca.. Nie podobna było lepiej trafić... pomyślał sobie.
 Wziął krzesło i usiadła niewidoma zmierzając wprost do celu, zaczęła w ten sposób rozmowę:
 — Wczoraj przyrzekłeś mi pan zająć się poszukiwaniem mojej córki...
 — Ofiarowałem się z tem pani i to dla dwóch przyczyn: — najprzód, że głęboko współczuję boleści pani, a powtóre, że sama pani żadną miarą zająć się tem nie może.
 — Zdaje mi się, że pan wspominał, iż już poczynił pewne kroki w tej mierze.
 — Tak, ale to jeszcze niczego nie dowodzi. Skoro tylko zgodzimy się z