Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No280 part08.png

 — Weź to, moję dziecię... rzekł. Podarek to jak się zdaje, bez wartości, kto wie jednak, czy nieboszczyk, nie daje ci w rzeczywistości fortuny, jak był o tem gorąco przekonany?... Kto to wie, czy to co się wydaje głupstwem zabobennem, nie jest rodzajem jakiegoś jasnowidzenia, przeczucia?... Życzę ci, aby się sprawdziło.
 — Dziękuję panu, za jego poczciwe słowa, wyszeptało młode dziewczę przyjmując bilet; ale nie durzę się bynajmniej... fortuna nie jest mi przeznaczoną... nie miałam nigdy szczęścia; i nie będę go miała nigdy.
 Panna de Rhodé wsłuchiwała się z niepojętem jakiemś wrażeniem w wdzwięczny głosik, który to mówił.
 — Nie trać nadziei, moję dziecię, odezwała się, kto to wiedzieć kiedy może...
 — Ma pani słuszność... dodał notaryusz.. i zaraz przekonam ją o tem...
 Obdarowani w miarę jak podpisywali kwity, wynosili się jeden za drugim.
 Placyd Joubert, spadkobierca główny, podniósł się w tej chwili.
 — Pan notaryusz już mnie nie potrzebuje?... zapytał biorąc za kapelusz umieszczony obok na krześle.
 — Owszem... proszę pana... Obecność pańska... będzie nieodzownie potrze-