Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No279 part02.png

nie licowała bynajmniej z wielką jej, prawdziwie pańską dystynkcyą.
 Pod odzieniem bardziej niż skromnem, czuć było krew arystokratyczną.
 — Czyśmy już przyjechały, Tereso?, zapytała owa dama, opierając się na ramieniu tej, która jej wysiąść pomogła.
 — Tak jest panienko — odpowiedziała zapytana i dodała: „Proszę dobrze uważać i postępować ostrożnie... jest trotuar.“
 Panienka... bo Teresa tak tytułowała swoję panię, zastosowała się do informacyi, wysunęła naprzód nogę prawą i starała się odnaleźć ów trotuar o którym została uprzedzoną.
 Ten ruch mechaniczny wystarczył za wszelkie objaśnienia.
 Panienka była niewidomą, wielkie jej niebieskie oczy były nieruchome i nie miały żadnego w sobie wyrazu.
 Pani i sługa zatrzymały się na progu bramy wjazdowej, w głębi której błyszczały herby na złotej blasze rzeźbione, poczem Teresa podeszła do okienka odźwiernego i zapytała:
 — Za pozwoleniem... gdzie mieści sie kancelarya notaryusza pana David’a?...
 — Schody prawe... pierwsze piętro... drzwi na lewo.