Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 451.jpeg

 — Ojciec jego przyjechał.
 — Więc pani wiesz o tem — zawołał Leonard — teraz rozumiem wszystko.
 Nie zadała sobie pracy tłómaczyć mu zaszłych wypadków, ani objaśnić o czem była uwiadomioną.
 — Czy nie sądzisz pan — wyrzekła — że stan jego obecny najprędzej może zmiękczyć ojca, zwłaszcza....
 — Zwłaszcza — powtórzył Horyłło uderzony tą genialną myślą.
 — Zwłaszcza gdyby mnie tu nie było. Stary mnie nie cierpiał i stawiał synowi rozstanie ze mną, jako jedyny warunek przebaczenia.
 — Pani byłabyś zbawczym aniołem Józefa — zawołał z zapałem.
 Nieokreślony uśmiech zarysował się na ustach Teodory.
 — Ha! — wyrzekła powoli — zamierzam być tym aniołem.
 — Czy doprawdy?
 Nie umiał ukryć swojej radości, bo krzywy interes Józefa z Walnerową, którego był głównym czynnikiem, budził w nim pewne obawy, a te obecnie usuwały się same.