Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 258.jpeg

 Na widok nieznajomego cofnęła się instynktownie, ale bystry wzrok pokątnego doradcy objął od razu całe wnętrze nędznego mieszkania, jak gdyby sprawdzając jakieś znane sobie fakta lub domysły.
 — Czy nie zastałem pana Horyłły? — spytał Strzygalski.
 I nie czekając odpowiedzi wszedł do pokoju, zanim Teresa zdobyła się na nią.
 — Męża niema w domu — odparła wreszcie, coraz bardziej zdziwiona tym niespodzianym faktem czyichbądź odwiedzin — Horyłło bowiem starannie ukywał swój adres i nigdy tutaj nie przyjmował nikogo.
 — Więc mówię z panią Horyłło — pochwycił agent kłaniając się.
 — Tak jest — wyrzekła kobieta — poraz pierwszy zwracając uwagę na zaniedbanie swego ubioru.
 I chcąc zapewne usprawiedliwić się w tym względzie, dodała wskazując na łóżeczko Natalki:
 — Dziecko mi chore.
 Tym sposobem wybiegała na jaw myśl jej stała.