Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 182.jpeg

 — Taż sama, alboź znasz ją pan? — pochwycił Konrad.
 — Może znam, więc ona jest panu potrzebną?
 — Tak jest.
 — Może ja rozumiem dla czego — ciągnął dalej Strzygalski powoli — u Skalskich w czasie choroby męża zginęła duża summa.
 — Z kądże pan wiesz?
 — Ja z obowiązku muszę wszystko wiedzieć — wyrzekł agent spokojnie.
 — Więc wiesz pan może co się stało z ową summą?
 Strzygalski wzruszył ramionami z nieujętym wyrazem.
 — Jestem biednym agentem pokątnym — wyrzekł tylko — ale tam byli tacy którzy wiedzą to z pewnością.
 Oczy Konrada rozjaśniły się.
 — Czy pan masz na to dowody? — zawołał.
 — A mnie co było po dowodach, alboż to moja rzecz. A cóż to pana obchodzi?
 Konrad nie widział potrzeby ukrywać się przed bystrem okiem Strzygalskiego.
 — Jestem adwokatem pani Skalskiej.