Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 152.jpeg

 — Ha wszakżem to z góry powiedział.
 — Więc cóż my z nim zrobimy?
 — A co się robi z ludźmi, co stoją na drodze? spytał z kolei Strzygalski.
 — Usuwa się ich skoro można, wyrzekł Horyłło, który ani się spostrzegł jak z pytającego stał się zapytywanym.
 — Można, wszystko można na świecie, tylko za jakie pieniądze. Mówiąc to pokątny agent patrzył badawczo w twarz swego pryncypała.
 — Dam pięćset złotych na początek, jeśli pożyczka Puchalskiemu nie dojdzie do skutku.
 — Ciekawym też jakbyś się pan wziął do dzieła.
 — To twoja rzecz panie Strzygalski, wszak masz za specyalność przeszkadzać interesom, które nam się nie podobają.
 Tajemniczy agent uśmiechnął się z pewnem zadowoleniem na to uznanie swoich przymiotów, w uśmiechu tym przecież mieściła się i pewna doza ironii skierowanej może do swego pryncypała, może do ogółu społeczeństwa, które się tak naiwnie wyzyskać dawało.