Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 075.jpeg

 Horyłło jednak nie był wcale fizyonomistą, a problemata rozbijające się w myśli młodego Herknera, leżały zupełnie po za kołem jego pojęć, szukał dalej czem podtrzymać rwącą się rozmowę i spytał znowu zaczynając z innego tematu.
 — Jak widzę pan chodzisz na uniwersytet.
 — Tak jest — odparł — na wydział prawny.
 — I dla czegóż to? — spytał Horyłło, bez żadnej wyraźnej myśli.
 — Ojciec mój chce bym został adwokatem.
 — To piękne powołanie panie Stanisławie.
 Młody człowiek wzruszył ramionami jakby nie koniecznie był tego przekonania, ale wyrzekł obojętnie:
 — Być może.
 — I dla czegóż to ojciec przeznacza panu ten zawód?
 Stanisław rzucił nieufne pytające spojrzenie na gościa i nic nie odpowiedział.
 — Przecież pan nie potrzebujesz pracować — mówił dalej Horyłło — ani ślęczyć nad kodeksami, możesz używać życia.
 — Każden człowiek pracować powinien.
 Słysząc to sentencyonalne zdanie, Horyłło z kolei spojrzał na studenta, jakby śledził czy on to